Scheidsrechtersvereniging

Het 75-jarig jubileumjaar heeft zijn voltooiing bereikt, gekenmerkt door memorabele momenten, vieringen en prestaties. Met dankbaarheid kijken we terug op het verleden terwijl we vooruitkijken naar nieuwe uitdagingen en kansen in de toekomst.

Nu even mijn teleurstelling uiten.

Als voetbalscheidsrechter heb ik altijd mijn passie gevolgd met als basis standaard de donderdagavond trainingen en soms op de zondagmorgen of de dinsdagavond uitlopen. Maar dit seizoen waren voor mij een aaneenschakeling van tegenslagen geweest, waardoor mijn enthousiasme langzaam veranderde in frustratie.

Het begon al direct na de zomerstop; Tijdens de zomer heb ik heerlijk doorgetraind en net voordat het bekerprogramma in augustus zou aanvangen liep ik een hamstringblessure op. En dan met de onvermijdelijke komst van COVID-19 in november van het afgelopen jaar kreeg liep ik deze virus op en werd ik noodgedwongen rustig aandoen om te herstellen. Het voelde voor mij als een klap in mijn gezicht ik mijn passie als arbiter op het voetbalveld op een laag pitje moest zetten.

Net toen ik dacht dat ik weer kon beginnen, sloeg het noodlot opnieuw toe. Tijdens de oudejaarsloop liep ik een licht kuitblessure op. En vervolgens op zaterdag 6 januari tijdens de FIFA-test werd de kuitblessure alleen erger en moest ik noodgedwongen uitstappen ☹. Dit seizoen was het de eerste keer dat ik mijn FIFA-test niet gehaald had en dat doet zeer. In januari toch nog geprobeerd om een wedstrijd te fluiten, maar ook dat had ik beter niet kunnen doen. De blessure werd alleen maar van kwaad tot erger.

Tijdens de behandeling van mijn fysiotherapeut hebben we een revalidatie plan uitgestippeld en heeft hij mij nadrukkelijk gezegd om eerst wat rust te pakken en te werken aan mijn herstel. En tot overmaat van ramp kreeg ik tijdens de revalidatie ook nog een hardnekkige griep te pakken. Ik dacht toen nog, ‘dat kan er ook nog wel bij’. Ik voelde me als een wrak en mijn energie was volledig uitgeput. Ik was weer opnieuw veroordeeld tot rust, maar dit keer was het niet alleen de fysieke pijn die mij kwelde, het begon mentaal aan mij te knagen door de voortdurende tegenslagen.

Met elke tegenslag groeide de twijfel, was het lot mij aan het vertellen dat het tijd was om te stoppen? Was dit een signaal om een ander pad in te slaan? Ik weiger toe te geven aan deze wanhoop om mijn passie hierdoor te laten beëindigen. Ik doe er alles aan en ik ben vastbesloten om sterker terug te komen dan tevoren.

Een seizoen vol ups en downs, maar voor mij is één ding zeker: mijn liefde voor het voetbalspelletje en de passie die ik heb als scheidsrechter is er nog steeds, ongeacht de tegenslagen die ik de afgelopen maanden heb meegemaakt.